Mijn favorieten

Makelaar Doorn


Makelaar Doorn, Kees Patist vertelt

Doorn is een dorp in de Nederlandse provincie Utrecht, gemeente Utrechtse Heuvelrug, op de gelijknamige heuvelrug in het zuidoosten van de provincie. Het dorp telt 9.882 inwoners (2016). 

Doorn was tot 1 januari 2006 een zelfstandige gemeente, waartoe ook de buurtschappen Palmstad, Sterkenburg en Boswijk behoorden. 
De beroemdste inwoner van Doorn is wellicht de voormalige Duitse keizer Wilhelm II, die in 1918 werd verbannen uit Duitsland toen daar de monarchie werd afgeschaft. De ex-keizer nam zijn intrek in Huis Doorn en woonde hier tot aan zijn dood in 1941 en ligt ook op het landgoed begraven. Huis Doorn is tegenwoordig een museum.


Landgoed Beukenrode, een opmerkelijk verhaal

In 1748 staat ten westen van Doorn een hofstede met de naam Het Sand. Eigenaar is op dat moment Cornelis van Cleef. De hofstede wisselt meermalen van eigenaar. Als mr. Kees Kneppelhout eigenaar wordt, breekt hij het oude pand af en laat in 1872 het huidige huis bouwen dat Nieuw Sterkenburg gaat heten. Herman Jan van den Brink ontwerpt het gebouw met uitkijktoren in neorenaissance-stijl met Italiaanse motieven. Hendrik Copijn legt het park aan in Engelse landschapsstijl. Als in 1908 een groot deel van het landgoed in het bezit van de familie Van Kooij komt, krijgt het de naam Beukenrode.
Directeur A.A. Nengerman van de Nederlandsche Heidemaatschappij koopt Beukenrode in 1926 van de familie Kooij. Zijn weduwe bewoont het huis tot haar dood in 1945. Niet lang daarna, in 1950 maken de Broeders van Onze Lieve Vrouw van Lourdes van Beukenrode een internaat voor jongens met aanpassingsproblemen. Voor deze nieuwe bestemming worden op het landgoed drie paviljoens en twee bijgebouwen gebouwd.
De Sint Augustinusstichting neemt in 1980 het beheer van Beukenrode van de congregatie over. In 2002 houdt het internaat op te bestaan.
Tegenwoordig verhuurt de stichting de gebouwen op Landgoed Beukenrode als kantoor- en praktijkruimtes. Het Jachthuis wordt als Conferentiecentrum verhuurd. De opbrengsten gebruikt de stichting om het landgoed te beheren en de monumentale gebouwen te onderhouden.
 

Beukenrode en de Stichtse Lustwarande 

Aan het eind van de achttiende en het begin van de negentiende eeuw ontstaat op de zuidflank van de Utrechtse Heuvelrug een aaneengesloten lint van landgoederen. Belangrijke impulsen zijn de aanleg van de Driebergsestraatweg en de aanleg in 1843 van de Rhijnspoorweg van Amsterdam via Utrecht naar Arnhem.
In het glooiende landschap worden imposante landhuizen aangelegd met bossen en parkachtige tuinen. Naar de mode van die tijd worden de landgoedparken aangelegd in de Engelse landschapsstijl met slingerende paden, natuurlijk vormgegeven
waterpartijen, glooiende grasvelden met boomgroepen en verrassende zichtlijnen. Deze Stichtse Lustwarande heeft een hoge cultuurhistorische waarde.
Landgoed Beukenrode ligt ingeklemd tussen de terreinen van Bartiméus en de Van Braam Houckgeestkazerne. Aan de noordkant wordt het landgoed begrensd door de Oude Arnhemsebovenweg en aan de zuidzijde door de Driebergsestraatweg (N225).
In de loop van de tijd is het oorspronkelijke landgoed door verkoop opgesplitst. Als eigenaar streeft de Sint Augustinusstichting ernaar om het terrein van het ministerie van Defensie weer te integreren met het park van Beukenrode en zo het oorspronkelijke landgoedpark goeddeels weer te herstellen.